Os ydych am bookio fy nghwmni am yr wythnos yma, dydd Mercher neu Gwener. Otherwise, welwch chi ddim o fi.
Heddiw, dechreuodd fy wythnos brysur. Mi fues yn siopa yng Nghaerdydd.
Ar tren saith a ni. Dwi ddim yn "morning person". O gwbwl. Doedd e ddim wedi helpu mod i wedi mynnu gwylio Bridget Jones: The Edge Of Reason nes oriau man y bore am mod i am gweld Hugh Grant a Colin Firth yn ymladd fel merched. Dyna fy hoff ddarn o'r ffilm! Ta beth, wedi bod lan ers cwarter i chwech o'r gloch (meddyliwch, dyw S4C ddim hyd yn oed ar ddihun yr amser yna o'r bore!!!), roedden i bach yn grumpy ac yn groggy. Dychmygwch fi pan fyddai alcahol yn dod i mewn i bethau... oh heck.
Roedd Caerdydd, yr un peth a arfer. Siopa oedd y bwriad. Fi'm yn gwbod... dwi wedi mynd off siopa. A dwi'n ferch, dylai hynny fod yn amhosib. Ond ar ol awr, dwi'n bored. A mae Mam yn cerdded rownd siope mor araf. Dwi'n teimlo fel rhoi ddi ar gefn ceffyl a rhoi yffach i gic i'r creuadur, ai weld yn saethu off. (Cyn eich bod chi'n ffonio RSPCA, fyddai'r ceffyl yn rhoi yffach o gic i fi heb feddwl dwy waith... sori pobol horsy sy'n darllen a.k.a Wolfy)
Ond ta beth, ges i dau dop newydd - un du fel yr un wisgodd Deryn Du i'r Sioe Frenhinol (o'n i'n really lico fe - sorri! plus, imitation is the nicest form of flattery!), a un coch a ffrils a bwtwne bach du o Monsoon - plus ges i sgert extra uber cool o H&M. Un streipiau fertigol llwyd a du. Dwi wedi cwympo mewn cariad a sgert (OK, na, gorddweud. Ni allaf gymharu sgert a MR. MR... gwneud i dyn mwyaf golygus y byd swnio fel rhyw afiechyd. Sorri Matthew).
A fytes i gormod.
Wedyn aethon ni adref ar y tren.
A that's it really. Dechreuodd hi darfu yn nos wedyn, a hithau 'di bod yn ddiwrnod crasboeth. Mellt a tharanau, a wnaeth am eiliad dorri bant y letric, yr union foment tra mod i'n ceisio gwylio Whose Line Is It Anyway? Was not amused.
Ond daeth e nol, so fe wnaeth Colin Mochrie a Ryan Stiles amuso i eto drwy wneud i fi werthin.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment