Gan ein bod yn siarad am fwyd, fe wnaf hefyd son am obsesiwn fy mamgu a serfio darn o kitchen roll gyda pob snac. Daeth hi a rolyn o kitchen roll gyda hi, ac ar y ffordd fyny, cyn i ni gael ei byrgers, dyma hi'n dechrau torri darnau ohono allan "er mwyn bod yn barod". Dwi ddim yn deall y peth. Pam gwario arian ychwanegol ar kitchen roll pan gallwch sychu dwylo seimllyd ar eich jeans? Dyna ydw i'n gwneud.
Roedd hi'n briodas lyfli, er y diffyg alcahol. Roedd speech y best man yn hilarious - fair play i nghefnder i (un arall, sef brawd henach yr un oedd yn priodi. Mae nhw'n bedwar o frodyr i gyd). Fel pob priodas (well, heblaw am ambell un rydych yn clywed am yn y Real Life magazines - "MY BRIDE LEFT ME AT THE ALTAR" ayyb), roedd pawb yn hapus ac yn mwynhau. Yn wahanol i ran fwyaf o briodasau doedd dim dawnswyr meddw na dim fel 'na. Roedd popeth wedi gorffen erbyn 9, ac am yr awr dwethaf, dim ond tua pymtheg o ni oedd yna.
Tua wyth, diflannodd PC Larwm i'r toiledau, a Nhad yn dilyn yn weddol gloi ar ei ol e. Basiodd hanner awr cyn i ni sylwu nad oedd y ddau nol. Wel am naw, dyma'r parti'n gorffen wrth gwrs, a'r hanner dwsin ohonom oedd yn weddill yn mynd allan i'r dderbynfa i ddweud ffarwel. Dyma ni gyd yn gweld y ddau ddyn yn eistedd wrth y bar a bobi beint! Felly, wedi i bawb fynd... yn syth i'r bar aeth Mam, Anti-B, Mamgu 10 a finnau. Wedi'r trip hir i fyny dydd Gwener, a hynny heb Sat Nav (fyddai llais robotig yn well na'r ddwy co yn cwympo mas er fod PC Larwm a Anti-B wedi cael trafferth gyda'i un nhw) fe droiais i i'r alcahol erbyn hanner awr wedi. Malibu a coke - dwi'n dwli ar goconuts, so roeddwn i wrth fy modd.
Roedd hi'n ddeuddeg arnom yn dychwelyd i'r ystafell wely. Nawr, er mod i dan lot o stress, un drinc ges i. Odd y rest o nhw'n hammered. Mynnodd Mam fy hebrwn i fy ystafell (roedd gen i stafell yn hunan yn y gwesty hyn - diolch i Dduw, dim chwyrnu!), a roedd hi mor feddw, bu rhaid i mi ysgrifennu rhif ei hystafell hi (366) ar ei llaw. Dwi ddim yn dweud celwydd. Menyw sydd ar drothwy ei phedwar deg, a'i merch 16 oed yn gorfod ysgrifennu rhif ei hystafell hi ar ei llaw am ei bod hi'n pissed. Yn gynharach heno, tra'n gwylio Tipyn o Stad, gofynnodd yn fam, "shwd ot ti'n teimlo ar ol cael drinc neithiwr? a oedd y malibu yn neud i ti deimlo'n ben ysgafn?" - roedd hi yn amlwg yn poeni mod i'n mynd i fynd off the rails ar ol un diod. Bu'n rhaid i mi ei hatgoffa o pa mor feddw oedd hi, ar ol sawl glasied o win gwyn, ond ateb honno oedd "Fi'm yn dda 'da nymbers!". As if.
Bore ma, dechreuom adref, ar ol brecwast yn y gwesty. Comment Anti-Bionic oedd "ma fe bach yn bland". Wedai un peth, doedd y scrambled eggs na ddim cwarter mor ffein a rhai Mamgu Nantglas. Ond gallwch chi byth maeddu scrambled eggs Mamgu Nantglas. Os wnewch chi, chi'n haeddu rhuban glas (stori hir arall, newn ni ddim mynd 'na).
Ac yn ol i'r car a ni. A fe deithiom nol trwy'r Cotswolds. Ym mis Mai aeth Mam a fi a Nhad i'r Cotswolds, gan fod Mam eisiau mynd i rhyw antique fair yn Glouster (dwi ffealu sillafu sori) i chwilio am rhagor o lustre jugs. Ma' Mam yn casglu jwgiau lustre. Dwi dal ddim yn deall pam. Jwgiau bach browni/copri sgleiniog - uffernol o salw yn fy marn i. Ond ma Mam a Mamgu Nantglas yn crazy amdanyn nhw. OK, ma'n nhw'n antique a codi mewn gwerth ma' nhw... ond still... Gobeithio taw fi sy'n etifeddu nhw, gan fy mod i wedi cael yn llusgo rownd sawl blydi antique/bric y brac/jync shop i chwilio amdanyn nhw. Ma'n rhaid i rhywbeth dalu am y care homes i'r ddau ohonyn nhw. Fel unig blentyn, mae'r pwysau i gyd ar fy ysgwyddau i! Ta beth, heddiw eto, dyma fi'n treulio diwrnod yn mynd rownd siopau antiques. O leia wnaethon nhw actually llwyddo i ffeindio 4 lustre jug heddiw. Ar y weekend 'na nol yn ystod hanner tymor mis Mai, wnaethon nhw'm ffeindio dim un. Ond wnaethon nhw, i'm gadw yn dawel, dreifio trwy "Jeremy Clarkson Land" - hy, Chipping Norton. (Ac, i ychwanegu, ar Top Gear heno, ceisiodd y tri brofi fod Alfa Romaeo's yn ffab - a ffaelu really. Hilarious. Ac mae James May wedi torri ei wallt!)
Mewn un siop antiques, roedd yna cabinet o hen ddrylliau - immensly ffasinating. Fe wnaeth y stress o'r holl ffysian a'r thought o orfod bwyta sandwiches ddoe yn ormod iddo... cafodd suicidal moment fach... gan ddweud "Fi'n credu bod eisiau un o rheina arnon ni."
Tawel oedd hi wedi hynny - O! heblaw am y bwnis yna ar y rowndabowt, a oedd yn weird... meddwl ei fod yn werth son amdano - bwni's mewn rowndabowt, mi roedd yn ciwt. Ta beth, ar y siwrne hir adref, roedd pawb wedi blino gormod i siarad. Roeddwn i'n plugged mewn i'r Ipod. Eto, diolch byth i rhywun yn Apple i feddwl am y syniad o gynllunio'r Ipod. Roeddwn yn fy myd bach fy hun, Planet Teapot. Doedd dim rhaid i mi wrando i'r ddwy navigator, ac roeddwn yn cael llonydd i feddwl. Hefyd, rydych yn gallu storio lluniau ar fy annwyl Ipod i... roedd rhaid i mi edrych ar Matthew Rhys. Roeddwn wedi mynd dros 24 heb Googlo ei enw na gwylio Brothers & Sisters. Fe wnaeth yr alcahol leddfu'r boen.
Ac felly adref. Fe fydd y ffrog ffansi yn cael eu gosod yn ol yn wardrob fy rhieni, a'r sgidiau yn ol yn y bocs (mae fy nhraed yn agony) am wythnos o leiaf, cyn i mi fentro ei gwisgo eto. Dwi'n dal i ddiawlio nad oedd unrhyw lanc ifanc, golygus yn y briodas, ac adref, mae gennyf wely fy hun yn f'ystafell fy hun. Fel ddwedodd/canodd Gwyneth Glyn, *acen gog ymlaen* "Does 'na un man yn debyg i adra...". Ac mae hynny'n hollol wir.
A cyn gorffen, ymddiheiriad. Sarjent yw rhingyll. Petai JB Preistley wedi penderfynu ysgrifennu'r ddrama, A Sargent Calls... (sori arall mod i ffealu llisafu...sillafu!), byddai fy joke bach i wedi gweithio. Damnit all.
No comments:
Post a Comment